‘A Compostela achégase un como quen se achega ao milagre'

Álvaro Cunqueiro 

‘Las geografías imaginarias'

‘Santiago de Compostela é unha creación sorprendente. Naceu dunha estrela que indicaba unha tumba e floreceu sobre ese sepulcro. En todo caso falamos dunha obra aberta, con páxinas de cronoloxía en espiral que se solapan como pétalos dunha enigmática rosa'.

Manuel Rivas 

Presentación de filme ‘ La Rosa de Piedra'

‘... xa coñeces que a penas cheguemos a Compostela serán perdoados todos os nosos pecados, mesmo aqueles que nin sequera coñecemos. (...) Pois ao final da nosa viaxe verémonos a nós mesmos como nenos acabados de nacer. Veremos o invisíbel' 

Jesús Torbado 

‘El peregrino'

‘Sempre crin, e sigo crendo, que non hai no mundo unha praza máis bela que a de Siena. A única que me fixo dubidar é a de Santiago de Compostela, polo seu equilibrio e o seu aire xuvenil, que non permite pensar na súa idade venerábel, senon que parece construída o día anterior por alguén que perdera o sentido do tempo. É unha cidade viva, tomada por unha multitude de estudantes alegres e buliciosos, que non lle dan nin unha tregua para envellecer. Nos muros intactos, a vexetación ábrese paso por entre as fendas, nunha loita implacábel por sobrevivir ao esquecemento, e un atópase en cada paso, como a cousa máis natural do mundo, co milagre das pedras florecidas'. 

Gabriel García Márquez 

‘Viendo llover en Galicia'. El País

‘(...) e vista a cidade dende o paseo da Ferradura, semella un grande bosque escuro de pedra, destacándose sobre a verdura rinte da campiña'.

Miguel de Unamuno

'Andanzas y visiones españolas'

‘Recoñezo a porta principal da catedral moi facilmente (...) e creo que a quero máis e significa máis para min que calquera outro edificio no mundo'. 

Ernest Hemingway 

'The Cardinal picks a winner'

‘Tamén a pedra, se hai estrelas, voa / Sobre a noite biselada e fría / medrade, xemelgos lirios de ousadía, / medrade, puxade, torres de Compostela'. 

Gerardo Diego 

‘Ante las torres de Compostela'

‘Rosa mística de pedra, flor románica e ruda como no tempo das peregrinacións, conserva unha graza inxenua de vello latín rimado. Día por día, a oración de mil anos renace no tanxer das súas cen campás, na sombra dos seus pórticos con santos e mendigos, no silencio sonoro dos seus atrios con flores franciscanas entre a xuntura das lousas (...).' 

Ramón del Valle Inclán 

‘La lámpara maravillosa'

‘Chove en Santiago / meu doce amor. / Camelia branca do ar / brila entebrecida ô sol. / Chove en Santiago / na noite escura. / Herbas de prata e de sono / cobren a valeira lúa'. 

¿Quén fire potro de pedra / na mesma porta do sono'/ ¡É a lúa! ¡É a lúa / na Quintana dos mortos!

Federico García Lorca 

‘Seis poemas gallegos'

‘Santiago, mar de pedra / estremecida de vento' 

Celso Emilio ferreiro 

Obra completa

‘Á luz do sol, a Xerusalén de Occidente (...) parece venerábel e pacífica, sen austeridade nin traza; mais nas longas noites invernais, cando nas estreitas rúas se espesa a escuridade e a enorme sombra da catedral se proxecta no piso da Quintana de Mortos, e o reloxo conta as horas cunha lingua de bronce e a lúa verte vaporosas ondas de luz sobre as caladas torres, a impresión que produce Santiago é solemne'. 

Emilia Pardo Bazán 

‘Pascual López. Autobiografía de un estudiante de Medicina'

‘...(...) agora desconfiarei para sempre do que gardan as sombras e as pedras da miña cidade, tan dadas, por certo, a atraer os temporais' 

Suso de Toro 

‘Trece Badaladas'

‘Compostela faise en torno á campá. A campá vaino creando todo día a día, século a século, sen máis que dar a hora. E a brétema é o caos de onde a campá vai tirando as cousas'. 

Gonzalo Torrente Ballester 

‘Compostela y su ángel'

‘¡Adeus!' ...Cando volva, se volvo, todo estará onde estaba: os mesmos montes negros e as mesmas alboradas, do Sar e do Sarela mirándose nas augas; os mesmos verdes campos, as mesmas torres pardas da catedral severa divisando a distancia...'

Rosalía de Castro 

‘Follas Novas'

Galería de imaxes

Citas